وقتی با خودم در تنهایی فکر می کنم به تنها نتیجه ای که می رسم اینه که خود کرده را تدبیر نیست !!!
کلا ملت جوگیری هستیم نه اینکه من ایرانی نباشم یا خودمو متفاوت بدونم نه ؛ ولی آدم هایی هستیم که به قول قدیمی ها به ی غوره سردیمون می کنه و به ی مویز گرمیمون ؛ یک روز یکی رو از فرش می بریم بالا و اینقدر بهش بال و پر می دیم که گویی خداست و فردا دقیقا همون آدم رو چنان زمین می کوبیم و لگد مال می کنیم که گویی اصلا وجود نداشته و خیلی ساده گذشته رو از یاد می بریم !!!
نمی خوام ازین حرف های کلیشه ای بزنم که ما ملت فراموشکاری هستیم و لیاقت نداریم و طبل تو خالی هستیم ؛ هر چند که واقعیت است ولی جوگیری به نظرم یکی از بزرگترین درد های ماست که متاسفانه در تمامی اقشار جامعه هم رسوخ کرده .
مثالش همین زلزله آذربایجان که اینقدر بازتاب داشت ولی خدایی برای مردم بم برای زرند برای خیلی از جاهایی هم که زلزله اومد اینقدر مردم بسیج شدن ؟
چرا برای بم نرفتن تو بازار میلیاردی پول جمع کنن ؛ چرا برا بم مردم عکس های پروفایلشون رو عوض نکردن ؟
چرا اینقدر قومیت در ایران مهم که به خاطرش انسانیت زیر سوال می ره ؟!
من نمی خوام به کسی توهین کنم یا قشر خاصی را هدف قرار بدم ولی چرا یکبار نشده که ما ملتی باشیم که با درایت و فکر عمل کنیم یعنی هنوز که هنوز بعد از این همه بدبختی که به خاطر جوگیر بودنمون سرمون اومده باز هم تغییری نکردیم !!!
هدف من این نیست که کمک ها و دلسوزی های مردم یا مشکلات و درد های مردم زلزله زده رو نادیده بگیرم ولی تو رو خدا ی چیزی رو اینقدر بزرگ نکنید و بهش جو ندید .
به خدا مشکل در فرهنگ مردم ؛ مشکل اینجاست خانواده ای که کلی زمین کشاورزی و احشام و تراکتور و ... داره هنوز به این فرهنگ نرسیده که از دولت وام بگیره یا با کمک سرمایه ای که داره خانه و کاشانه خودشو ایمن کنه !!!
خواهشا کسی نگه که اونها فقیر هستن و دولت کمک نمی کنه و ازین حرف هااااا ؛ چند درصد مردم در روستاها اینقدر وضعشون بد هست که توانایی این کار رو ندارند ؟؟؟ به خدا من دیدم از نزدیک شرایط مردم در روستا ها رو و نحوه زندگی و تفکرشون رو و بیگانه نیستم نسبت به این قضایا ...
ای کاش کمی سنجیده فکر می کردیم و به دور از هر گونه تعصب و پیش داوری و قضاوت جهت دار که الان شاهد این وضع در یکی از ثروتمند ترین و غنی ترین کشور های جهان نباشیم .